Urodzony 14 listopada 1915 roku w Bielanach, w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej i nauki rzemieślniczej pozostał na gospodarstwie rolnym rodziców.
W 1935 roku Franciszek Pawlusiak został współzałożycielem Koła „Wici” w Bielanach, którego był prezesem do 1938 roku. Do służby wojskowej powołany został 8 listopada 1938 roku. Wcielony został do 8 pułku ułanów w Krakowie, z przydziałem do szwadronu ciężkich karabinów maszynowych. W dniu 5 lutego 1939 roku skierowany został do szkoły podoficerskiej Krakowskiej Brygady Kawalerii w Tarnowskich Górach. Okres szkolenia zakończył w sierpniu z awansem na stopień kaprala. 31 sierpnia wraz z pułkiem znajdował się w miejscowości Wodniki koło Tarnowskich Gór. Od pierwszego września walczył na szlaku bojowym: Koziegłowy-Myszków-Zawiercie-Jędrzejów-Kielce-Starachowice-Kraśnik-Chełm-Krasnobród. W dniu 25 września dostał się do niewoli i osadzony został w obozie jenieckim w Chmielniku. W październiku uciekł ze stalagu i po kilku dniach dotarł do rodzinnych Bielan. W 1941 roku wstąpił do organizacji Bataliony Chłopskie. Otrzymał pseudonim „Majster” oraz skomplikowane zadanie zorganizowania na terenie Bielan konspiracyjnej „trójki”. Pracował w zakładach IG Farbenindustrie w Oświęcimiu. Dostarczał tam żywność i ubrania cywilne więźniom obozu koncentracyjnego. Współpracował  z partyzantką Armii Krajowej oddziału „Sosienki” por. Jana Wawrzyczka oraz brzeszczańską grupą PPS Konstantego Jagiełły „Kostka”.

W marcu 1945 roku wstąpił do Stronnictwa Ludowego. Zaangażował się w pracę społeczną, m.in. przez okres 16 lat pełnił funkcję prezesa OSP w  Bielanach, działał w komitecie elektryfikacyjnym wsi w 1955 roku. Zmarł 30 marca 1996 roku.

Biogram przygotowany przez Mirosława Karnasa