Urodził się w Bielanach 12 maja 1905 roku w chłopskiej rodzinie Jana i Katarzyny z Rajów. Szkołę Ludową ukończył w Bielanach, podejmując następnie pracę w Państwowym Zarządzie Wodnym w Żywcu, a po osiągnięciu pełnoletniości w Państwowej Kopalni Węgla Kamiennego w Brzeszczach. W 1926 roku powołany został do czynnej służby wojskowej w 8 pułku ułanów im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie. Służbę ukończył w stopniu plutonowego. W 1929 roku ożenił się z Antoniną Drabek. W sierpniu 1939 roku zmobilizowany został do kolumny taborów 52 Batalionu Obrony Narodowej „Oświęcim”. W rejonie Tomaszowa Lubelskiego dostał się do niewoli. Zbiegł z transportu jenieckiego w Chrzanowie i pod koniec października wrócił do Bielan. W styczniu 1941 roku zatrudnił się w tartaku w Kętach. W 1942 roku zaprzysiężony został do przyobozowej grupy Batalionów Chłopskich, gdzie pełnił funkcję dowódcy plutonu. Był głównym kolporterem prasy podziemnej „Rocha”. W jesieni 1944 roku po aresztowaniu kilku członków organizacji postanowił nie nocować w domu, a w pracy zorganizował system ostrzegawczy, żeby uniknąć zatrzymania. Po wyzwoleniu wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego z zadaniem współtworzenia organizacji partyjnej. Był dwukrotnie aresztowany przez NKWD, po raz pierwszy w kwietniu 1945 roku, a następnie przed referendum ludowym, w czerwcu 1946 roku. Po rozwiązaniu PSL-u, został lokalnym społecznikiem. Wybrany sołtysem, podjął się remontu drewnianego mostu na Sole, budowy nowej szkoły i remizy dla OSP. Za działalność konspiracyjną i społeczną odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz brązowym, srebrnym i złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł w 2000 roku, pochowany na cmentarzu w Bielanach

Biogram przygotowany przez Bronisława Raja.