Syn Aleksandra i Elżbiety z Olechów. Urodzony w Zatorze 10 grudnia 1917 roku. Do Bielan trafił w 1939 roku. W czasie ucieczki przed zawieruchą wojenną został złapany przez Niemców i przeznaczony na wywózkę do Rzeszy. Zbiegł z transportu w okolicach Kluczborka. Trafił wówczas do swojego wuja Ludwika, który pełnił w Bielanach posługę duszpasterską. Zatrudniony został w parafii w charakterze woźnicy. W urzędach niemieckich zatajano jego związki rodzinne z proboszczem bielańskim. Od początku okupacji angażował się w pracę konspiracyjną. Współpracował zarówno z grupą Batalionów Chłopskich jak i Armii Krajowej. Zaprzysiężony do BCh, przyjął konspiracyjny pseudonim „Krakus”. Wykształcony, znający język niemiecki, pełnił funkcję łącznika grupy, wyprowadzając więźniów-uciekinierów z obozu Auschwitz do Krakowa, pod wskazane wcześniej adresy. Pracując końmi w obozie jako robotnik cywilny, miał okazję na własne oczy przekonać się jak wyglądała gehenna więzionych tam ludzi. W 1943 roku potajemnie ożenił się z Genowefą z Kramarczyków. Wspólnie z Franciszkiem Dusikiem „Powstań”, podjął współpracę z uciekinierem z Auschwitz, Konstantym Jagiełłą „Kostkiem”. W 1944 roku w czasie listopadowej akcji Gestapo w Bielanach miał zostać zatrzymany. Ostrzeżenie, jakie w porę dotarło na plebanię, dało mu czas na ukrycie się w stodole. Zakopany w sianie, uniknął aresztowania, mimo że plebania i kościół zostały przeszukane, a gestapowcy w charakterze zakładnika zatrzymali także proboszcza Olecha. Po tym wydarzeniu opuścił Bielany. Przeniósł się do Krakowa, gdzie doczekał wyzwolenia pod fałszywym nazwiskiem Michała Strzeleckiego. Zmarł w Krakowie 15 lutego 1996 roku. Pochowany na cmentarzu Rakowickim

Biogram przygotowany przez Marcina Dziubka