Przed wojną moja rodzinna wieś Pławy liczyła 48 domów. W marcu 1941 r. zostaliśmy wypędzeni przez Niemców. O akcji przesiedleńczej nikt nie został wcześniej poinformowany. Nagle dostaliśmy ultimatum – wynosić się! Starsi ludzie zaczęli lamentować. Wystraszone dzieci krzyczały. Mogliśmy zabrać ze sobą tylko najpotrzebniejsze rzeczy czyli tyle, ile dało się unieść w tobołku na plecach. Praktycznie cały dobytek zostawiliśmy. Później wszystkie zabudowania za wyjątkiem dwóch domów zostały zrównane z ziemią.
      Moją rodzinę przetrzymywano przez trzy dni w fabryce samochodów Praga (dzisiejszy OMAG). Tam karmiono nas czarnym chlebem z trocinami i kawą zbożową. Potem bydlęcymi wagonami zostaliśmy wywiezieni w Bieszczady. A ja w tym czasie byłem chory i cudem przeżyłem tę gehennę. Po kilku miesiącach wróciliśmy do Oświęcimia. Wraz z matką i bratem zamieszkałem u ciotki Gałuszkowej. Ojca już wówczas z nami nie było. Został zamordowany przez Niemców.